Blue Riot Combo (B) Blues De Floeren Aap Mechelen (16-02-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: De Floeren Aap info band: Blue Riot Combo © Rootsville 2018

Vorig jaar werd het ons medegedeeld, The Zoomatics zouden ophouden te bestaan en dat was spijtig. Het heugelijke nieuws was dat er nog leven was na deze Antwerpse formatie en dat er al werd aan gewerkt. De helft van de Zoomatics zouden terug komen in een andere gedaante. Het is altijd een streefdoel geweest van Rootsville om onze Belgische blues te ondersteunen en dus konden we ook niet weg blijven op het eerste officiële concert van deze band. Met de helft van de Zoomatics in de rangen maar dan in een andere gedaante werd onze interesse danig aangewakkerd.

Serge aka Hoboken Slim en Alain aka Al C. hadden danig aan hun omscholing tot ritme sectie zitten werken. Al C. had voor deze nieuwe band zijn 'six strings' aan de haak gehangen en deze omgeruild voor een veel groter formaat met dikke kabels. Hoboken Slim was het blazen even beu en ging zich verdiepen in de 'gros quesse' met bij behorende attributen. Omdat er altijd wordt gesteld dat een drummer geen muzikant is nam hij het vocale gedeelte er zo maar bij en net als bij de historische 'Zoomatics' zou Al C. ook nu de Serge afwisselen onder de noemer van 'blues shooter'.

Daar beiden altijd wel met de sound van de Mississippi saxofoon vertrouwd waren gingen ze dus op zoek naar een andere smoelschuiver. Die vonden ze in de persoon van Werner aka W.B. hier. Niet zo maar iemand want Werner stond meer dan 30 jaar geleden samen met Wild One Dee en Jack O'Ronnie mee aan de wieg van de legedarische 'The Wild Ones', dus blazen kon hij al. Restte nog een gitarist en die 'string bender' vonden ze ergens onder de 'Brug van Willebroek. Zijn naam Bart aka B.J. kan nog als youngster worden beschouwd tussen deze oude rotten en krijg in allerijl een omscholing van rock tot blues gitarist. Deze fine-tuning werd een feit en violà se...het 'Blue Riot Combo' was geboren.

In het 'putteke' van Mechelen is er sinds vorig jaar in de schaduw van de Mechelse kathedraal een nieuw bier- en muziek café ontstaan met aan het roer een 'Hollander'. Uitbater Ad Musters verdient dus al meteen een pluim op zijn hoed dat hij in dit kleine café aan het 'Nieuwwerk' zich de moeite zou gaan troosten om 'Live' muziek te promoten want hem aardig lukt ook. Wij met Rootsville voor de allereerste keer richting 'De Floeren Aap' in de put van Mechelen voor het eerste optreden van het 'Blue Riot Combo', dus twee primeurs in één klap.

Tijdens de soundcheck moest ik al niet te lang zoeken naar dit café want van buitenaf kon je al de heerlijke grooves van blues in je opnemen. Een blues uit de begin periode van het elektrische tijdperk en dus geladen met muziek van uit de 'Chess' periode met onder meer werk van songwriter Willie Dixon. De muzikant aan de indrukwekkende contrabas is in dit 'Blue Riot Combo' een beetje tengerder van uitstraling dan de Willie destijds maar heeft de blues ook al jaren in zijn DNA, net als 'batteur' en zijn 'partner in crime' Hoboken Slim, en dat zijn toch twee opmerkelijke transformaties te noemen.

Rond de klok van 09.00PM start dit 'Blue Riot Combo' aan een tweedelige set van shuffles & co met 'Need My Baby' en met het daaropvolgende 'Sit Down Baby' voelde je meteen dat het goed was en kon ik bijna niet geloven dat de twee kompanen dit al voor elkaar hadden gekregen. Zelf nog een beetje hun weg zoekend als een onverstoorbaar ritme sectie kunnen Al. C en Hoboken Slim al meteen bouwen op de uitstekende funderingen van W.B en B.J en dit in een toch korte periode. W.B. komt bij mij zelfs stukken beter uit de verf dan bij de 'Wild Ones' en doet zijn 'blues harp' klinken alsof Kim Wilson hier vanavond aan het werk is. De 'youngster' kan maar wat fier zijn in zijn omscholing tot 12-bar gitarist en doet zelfs een T-Bone Walker herleven, dit maar om aan te tonen dat het niet zomaar een combo is, nee dit is het 'Blue Riot Combo'.

De 'spirit' van Chess alom aanwezig en dus brengt Al. C een onwaarschijnlijk sterk arrangement van Little Walter's baby'ke. Na deze 'My Babe' volgt er de vraag of we ons een beetje kunnen amuseren. Ook al blijft het een beetje wachten op het antwoord toch is dit voor mij een volmondige 'Hell Yeah' maar helaas is het met 'I Ain't Got You' voor het eerste gedeelte al gedaan met de pret.

Na een korte break met de nodige nicotine injecties is het tijd voor het 'tweede bedrijf' dat met 'Blue Riot Hook' begint in de verkeerde 'key', dus 'take 2' dan maar. Het is hun allemaal vergeven want het speelplezier van dit 'Combo' komt zo op je af en dus wordt het terug genieten met Dixon's 'Two Headed Woman' dat hij schreef voor Junior Wells. Dit is de blues waar zelfs de niet liefhebbers moeten van genieten en dat zie en voel je hier ook in 'de Floeren Aap'. Niet alleen traditionals, nee ook eigen werk en bij 'You're Too Hot' laten de twee rotten met een onberispelijke samenzang horen dat ze er best zin in hebben.

Nummers als 'Key To The Highway' en 'Bring It On Home' maken de eerste kennismaking met dit 'Blue Riot Combo' een meer dan geslaagde ervaring alvorens ze er uit gaan met de broertjes Alvin hun 'So Long Baby Goodbye'. Het moet gezegd dat dit een zeer aangename avond was met heerlijke blues. Je kan het zo op de gezichten van dit viertal aflezen dat ze er 'fun' in hebben en dit is dan ook datgene dat wordt overgebracht naar de aanwezigen. Sjapoo gasten! Alleen Serge als drummer ga je iets minder op de foto staan ;-) Het leek alsof de ritme sectie dit al jaren doet en volgens Hoboken Slim is dat ook zo...al bijna 2 jaar, Analyze this... :-)